به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

درمان بیماری‌های روده و کمکی که هیدروژل می‌کند

تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۸۲۷۰۳

بیماری کرون یکی از بیماری‌های التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص می‌شود. بیماری کرون یک بیماری مزمن بوده که قسمت‌های گوناگون دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر قسمت انتهایی روده باریک(ایلئوم) و قسمت ابتدایی روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در یک مطالعه جدید محققان با آزمایش بر روی یک مدل حیوانی و استفاده از موش صحرایی مبتلا به بیماری کرون، یک کامپوزیت هیدروژل زیست تخریب‌پذیر مملو از سلول‌های بنیادی را که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز و محققان دانشکده مهندسی وایتینگ ساخته شده بود را استفاده کردند و آن هیدروژل موفقیت چشمگیری در درمان فیستول‌های اطراف مقعدی(PAF) که یکی از عوارض متعدد بیماری کرون است، نشان داد.

فیستول(Fistule) یا ناسور در پزشکی به هر نوع ارتباط غیرطبیعی یا مجرای ارتباطی بین دو اندام مختلف یا دو بخش جداگانه از بدن یا حتی دو رگ که در حالت طبیعی باید از هم جدا باشند گفته می‌شود. فیستول یک بیماری محسوب شده و نیاز به درمان دارد البته گاهی برای مقاصد درمانی به وسیله‌ی جراحی اقدام به ایجاد فیستول در بدن نیز می‌گردد. از عوامل ایجادکننده فیستول می‌توان به انواع بیماری‌ها، مداخلات و درمان‌های پزشکی و همچنین انواع تروما نام برد.

بیماری کرون(یک زیرگروه از بیماری التهابی روده) اختلالی است که توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده تخمین زده شده است که بیش از سه میلیون بزرگسال آمریکایی را مبتلا کرده است. حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به بیماری کرون، دچار فیستول‌های اطراف مقعدی می‌شوند. فیستول می‌تواند به درد، تورم، ناراحتی و جاری شدن خون یا چرک در آن ناحیه منجر شود. معمولاً برای درمان این عارضه به جراحی نیاز است. با این حال، در حال حاضر بیش از نیمی از بیماران از درمان‌های موجود بهره نمی‌برند.

کامپوزیت نانوالیاف هیدروژل قابل تجزیه، زیست تخریب پذیر و تکه تکه شده به صورت مکانیکی(mfNHC)، مملو از سلول‌های بنیادی است و محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز آن را طراحی کرده است. این کامپوزیت نانوالیاف هیدروژل قابل تجزیه، زیست تخریب پذیر و تکه تکه شده به صورت مکانیکی می‌تواند در داخل مجرای فیستول تزریق شود. به گفته محققان پس از تزریق درجه بهبودی بالاتری مشاهده می‌شود و اندازه فیستول را تا شش برابر در مقایسه با جراحی کاهش می‌دهد.

فلورین ام. سلارو دانشیار پزشکی و انکولوژی و از محققان این مطالعه گفت: تعداد زیادی از بیماران در اواخر نوجوانی تا اوایل دهه ۲۰ به بیماری کرون مبتلا می‌شوند و در معرض ابتلا به فیستول اطراف مقعدی هستند. درمان این وضعیت در بیماران کرون بسیار دشوار است. ما امیدواریم که این نتایج یک الگوی درمانی جدیدی را برای ارتقا و بهبود کیفیت زندگی این بیماران ارائه دهد.

سلارو گفت:مطالعات قبلی و آزمایش‌های بالینی فعلی نشان داده‌اند که تزریق سلول‌های بنیادی در اطراف مجاری فیستول به بهبود موضعی کمک کرده است. با این حال، بعید است که سلول‌های بنیادی در اطراف مسیر فیستول برای مدت زمان زیادی باقی بمانند اما توسط هیدروژل ایجاد شده توسط محققان می‌توان آنها را مستقیماً به داخل مجرای فیستول تزریق کرد. این ماده با قطعات نانوالیاف تزریق می‌شود که به ماده سفتی کافی را می‌دهد تا سلول‌های بنیادی را در محل فیستول نگه دارد، بنابراین آنها از بین نمی‌روند. این امر به بازسازی بافت کمک می‌کند و باعث بهبودی می‌شود.

سلارو افزود: این ژل ساختاری ساخت که سلول‌های بنیادی را در محل فیستول‌ها نگه می‌داشت و باعث بهبودی و ترمیم بافت می‌شد. نتایج نشان داد که ژل در مقایسه با جراحی شش برابر حجم مسیر فیستول را کاهش می‌دهد.

محققان گفتند: این نتایج برای ترمیم بافت و آسیب‌های مزمن(حتی فراتر از فیستول‌های اطراف مقعدی) در آینده بسیار هیجان‌انگیز است.

با این حال، سلارو هشدار می‌دهد که این نتایج بسیار دلگرم‌کننده باید در آزمایش‌های انسانی تأیید شوند. این تیم قصد دارد این کار را ادامه دهد و کیفیت ژل را بهبود بخشد و ایده یک نسخه فوم از آن را نیز بررسی کند.

منبع:تی ان

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: بیماری روده هیدروژل سلول های بنیادی بیماری کرون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۸۲۷۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درمان جدید بیماری آلزایمر

آفتاب‌‌نیوز :

نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که قرص معمولی دیابت به نام تیازولیدیندیون‌ها (TZDs) می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد.

این داروی درمان دیابت که به راحتی در دسترس است برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تجویز و یک یا دو بار در روز مصرف می‌شود. آن‌ها مقاومت به انسولین را هدف قرار می‌دهند و هورمون را قادر می‌سازند تا کنترل گلوکز را بهبود بخشد.

در مطالعه‌ای که بر روی بیش از نیم میلیون بیمار انجام شد، احتمال ابتلا به آلزایمر در افرادی که این قرص‌ها را مصرف می‌کردند ۲۲ درصد کمتر بود.

دکتر جین ژو، سرپرست گروه تحقیق از دانشگاه آریزونا گفت: دیابت نوع ۲ با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ازجمله دو زیرگروه اصلی آن، بیماری آلزایمر و دمانس عروقی (VaD) مرتبط است.

هم دیابت و هم آلزایمر با گردش خون ضعیف ارتباط دارند و تیازولیدیندیون‌ها می‌توانند با کاهش کلسترول بد و کاهش فشار خون به مقابله با آن کمک کنند. این دارو جریان خون را افزایش می‌دهد تا اکسیژن بیشتری به مغز برسد که به کاهش علائم آلزایمر کمک می‌کند.

این مطالعه گسترده، سوابق سلامتی آمریکایی‌هایی را که بین ژانویه ۲۰۰۰ تا دسامبر ۲۰۱۹ مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شده بودند، ردیابی کرد. موارد آلزایمر و دمانس عروقی به ترتیب ۱۱ و ۵۷ درصد در میان افرادی که با آکتوس (Actos) یا آواندیا (Avandia) و تیازولیدیندیون‌ها دیگر درمان شدند در مقایسه با افراد تحت درمان با دارو‌هایی مانند متفورمین یا سولفونیل اوره کاهش یافت.

دکتر ژو اظهار کرد: بیماری‌های عروقی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهند بنابراین کاهش تیازولیدیندیون‌ها در دمانس عروقی ممکن است پیشرفت آلزایمر را نیز کاهش دهد. برخی از مطالعات که تیازولیدیندیون‌ها را با دارونما یا مراقبت‌های استاندارد در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مقایسه می‌کنند، کاهش خطر ابتلا به آلزایمر را گزارش کرده‌اند.

تصور می‌شود که عوامل سبک زندگی مانند دیابت نوع ۲، نقش کلیدی در ایجاد آلزایمر دارند.

دکتر ژو توضیح داد: نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که تیازولیدیندیون‌ها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق محافظت بیشتری دارند و ممکن است تیازولیدیندیون‌ها منجر به کاهش چاقی مرکزی عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل شوند.

این امر امکان مقابله با زوال عقل را از طریق قرص‌های پیشگیرانه باز می‌کند، اگرچه همه دارو‌های دیابت کاهش خطر یکسانی نداشتند و مصرف‌کننده سولفونیل اوره ۱۲ درصد بیشتر از کسانی که متفورمین دریافت می‌کردند در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

دکتر ژو گفت: مطالعات آینده برای استفاده مجدد از دارو‌های ضد دیابت خوراکی برای پیشگیری از زوال عقل ممکن است اولویت‌بندی تیازولیدیندیون‌ها را در نظر بگیرد. مصرف‌کنندگان سولفونیل اوره می‌توانند در مقایسه با مصرف‌کنندگان متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها در معرض خطر بالای زوال عقل باشند بنابراین، نظارت منظم بر عملکرد‌های شناختی در این جمعیت مهم‌تر است.

مکمل سولفونیل اوره با متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها ممکن است تا حدی اثرات جانبی زوال عقل آن را جبران کند.

آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل بیش از ۹۲۰هزار نفر در بریتانیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این رقم در دهه آینده به سرعت افزایش خواهد یافت. تمرکز بر این اقدامات پیشگیرانه که در حال حاضر وجود دارد می‌تواند تا حدودی مانع از ابتلای افراد به زوال عقل شود.

منبع: خبرگزاری ایسنا